Herzaman gittiğimiz hastanede aşı bulunmadığından, küçük oğluma iki aydır zatürre aşısını yaptıramamıştık. Artık adı Aile sağlığı merkezi olarak değiştirilen sağlık ocağına gittik. Hayret verici bir sahneyle karşılaştım. Doktorun odasına birkaç hasta birlikte girdik. Doktor masa başında oturuyor herkese ilaç ikram ediyordu. Nasıl olur diyeceksiniz. Konuşma aynen şöyle gelişiyor.
Doktor- Apran.. yazayımmı sana? Evde var mı?
Hasta- Yok yazın.
Doktor- Eşinin üzerinede yazayım. Evde bulunsun. Sen çok kansız görünüyorsun vitamin de yazayım sana.
Başka bir hasta gelir..
Doktor- Sen çok kansız görünüyorsun vitamin de yazayım sana.
Başka bir hasta gelir..
Doktor- Sen çok kansız görünüyorsun vitamin de yazayım sana.
Sıra bana gelir...
Doktor- Sen çok kansız görünüyorsun vitamin de yazayım sana.
Herkese vitamin ikram eden doktor...
Dahasını yazmak istemiyorum. Kişi başına yazdığı ilaçları duysanız. Senin üstüne, eşinin üstüne, kızının üstüne de yazayım ama kızın bunu kullanmasın 18 yaşın altında kemik erimesi yapıyor...
off offf bu doktorlar...
Başımızdan geçen bir başka olay da şöyle.
Büyük oğlumu, tüm çabalarıma karşı 3gün düşmeyen yüksek ateş sonucu doktora götürdüm. Baktı baktı dedi ki 'boğazı iltihaplanmış'. İçinde antibiyotik de olan 4tane ilaç yazdı.
Boğaz enfeksiyonu olsa ağız kokusu, salya akıtma, yemek yememe, hatta su bile içememe gibi belirtileri olması gerekirdi bunu çok iyi biliyordum çünkü daha önce boğazı iltihaplanmıştı oğlumun.
Ateş dışında hiçbir belirti olmadığı halde, çocuğumu bağırta bağırta zorla birşey görmeye çalışan doktor, boğazı iltihaplanmış deyiverdi.
Düşmeyen ateş, ertesi günde sürüp, oğlumun elleri ayakları morarınca telaşlanıp başka bir doktora gittik. Her iki seferde de acil gittiğimiz için herzamanki doktorumuza gidememiştik. İkinci gittiğimiz doktor da baktı baktı, diğer doktorun söylediklerini anlatmam üzerine, boğaz iltihabı teşhisini doğrulayıp aynı ilaçları kullanmamızı söyledi.
Malesef o gün antibiyotik dahil tüm ilaçları kullanmaya başladık. Ertesi gün uyandığımızda oğlumun vücudu kızarıklarla doluydu. Aynı doktora kontrol hastası olarak yine gittik. Doktor vücudunu gördü ve 6. hastalık olduğunu tüm ilaçları bırakıp sadece zyrtec adında bir alerji ilacını kullanmamızı söyledi.
O an orada neden konuşmadım, neden o doktora peki deyip odasından çıktım hala anlamıyorum. Sersem ettiler sanırım beni.
Dün boğazına bakmıştın sen bu çocuğun, boğazı iltihaplı demiştin, antibiyotik kullan demiştin. Bugün iltihap geçtimi, antibiyotiğe gerek kalmadı mı? Dün de önceki günde ateşli geçen 5 gün boyunca da oğlumun boğazında iltihap yoktu buna adım gibi emindim zaten. Sadece güvenmek istediğim için, inanmıştım her iki doktora da.
Doktor olarak demesi gereken, 'ateş dışında bir belirti yok bekleyelim görelim. 6. hastalık adında bir hastalık var, o olabilir' değilmiydi. İlla ki teşhis mi koymak gerekiyordu. Birşey görmediği halde boğaz iltihabı nasıl diyebiliyordu bir doktor ve diğeride nasıl onaylayabiliyordu.
Yakın zamanda bir arkadaşımın kızı 6. hastalık geçirdi ve doktoru hiçbir ilaç vermeden kendi kendine iyileşeceğini söyledi. En büyük yıkım da benim için bu oldu. İlk çocuğumun 15aylık olana kadar hiç hasta olmaması ve geçirdiği ilk hastalığın bu olması sonucu; sudan çıkmış balığa dönen ben, ne yapacağımı şaşırmış doktorlara sonsuz güvenmiş, tüm olanlara rağmen o alerji şurubunu da kullanmıştım.
İşte doktorlar konusunda manzara bu. İlaç yazmayı marifet sayan kafasını çalıştırmaktan, kendini geliştirmekten aciz, ezberci doktorlar. Mutlaka bu yazdığımdan farklı olanlar da vardır ama benim gözümde büyük bir çoğunluğu böyle.
ben de büyük oğlumun geçen seneki ara ara geçirdiği soğuk algınlığı vs hastalıklarından sonra dedim ki; "artık tecrübeliyim, bundan sonra hastalık sırasında o kadar telaşlanmam herhalde, daha sakin atlatırım hastalıkları". fakat doktora gidip doktorun ciddi ciddi teşhisini koyup, reçeteye sıraladığı 5-6 ilacı muhakkak kullan tembihbihlerinden sonra beni beni telaş sarar. tecrübe falan havaya uçar puf diye. eşim sakinleştirmese kullanırdım ben de tüm ilaçları. sizin durum gibi 3 gün sonra kontrole gittik ve eski ilaçların hepsini bırak şunlara başla dediğinde de içimden "oldu başka yapmamı istediğin birşey var mı" dedim.
YanıtlaSilrabbim bizi aklı başında doktorlarla karşılaştırsın en diyeyim..
Ben kendim ile ilgili konularda çok daha rahat oluyorum ama konu çocuklarım olduğunda çok zorlanıyorum. Kararlarımın kötü sonuçlar doğurmasından ve ileride bunun hesabını çocuklarıma nasıl vereceğimden korkuyor tedirgin oluyorum. Örneğin, hastalıkları sırasında doktorun önerilerini dinlemez de kendi yolumdan gidersem ve sonucunda çocuğumda düzeltemeyeceğim bir hasar meydana gelirse bunu ileride ona nasıl açıklarım diye düşünürüm hep. Çocuğum ileride bana 'anne sen bunu böyle yapmasan ben şunu şunu yaşamazdım' der diye çok korkuyorum. Bu yüzden çoğu zaman arada kalıyorum. Mesela, ateşini kendi yöntemlerimle düşürmeye çabalarken düşüremez de ateş sonucu çocuğum kalıcı bir hastalığa yakalanırsa (misal kulağın duymaması) ne yaparım nasıl açıklarım sorusu beni hep bir yerde durdurur.
YanıtlaSilHep iki arada bir deredeyim yani.
doktorların tüm dediğini yapınca çocuklara daha büyük zararlar geliyor emin ol canım. ben ne dedilerse yaptım en son makina aldırdılar.Artık dur dedim.Şimdi bu noktadayız hamdolsun Çok şükür :)
YanıtlaSilElhamdülillah yaklaşık 1 senedir yavruma ilaç vermiyorum. 6. hastalık da adını koyamadıkları, ilaçlardan beden patlama noktasına gelince gösterdiği allerjik tepkiye verilen ad herhalde. Artık tıp doktorlarından daa çok şey bildiğimi düşünüyorum. Yavrumun 4 dişi bu iğrenç antibiyotikler yüzünden çürüdü. Ateşin çıkması rahmet ki oradaki zehirler toksinler eriyercek, başını koru gerisi mühim değil inşallah canım benim. MİNİK ELLER'de bebe bisküvini yayınlayacağım. Anneler öğrensin de bıraksın o pis bisküvileri. Allah hepinizden razı olsun.
YanıtlaSil